به گزارش پایگاه خبری بانک مسکن
– هیبنا، با وجود اینکه در برخی از مناطق شهر، روند افت قیمت آپارتمان‌های
نوساز تقریبا متوقف شده و بعضا مالکان نسبت به افزایش قیمت پیشنهادی اقدام
کرده‌اند، اما در بازار آپارتمان‌های قدیمی تغییری در قیمت‌های پیشنهادی
فروش رخ نداده است و حتی روند افت قیمت در این گروه سنی از املاک همچنان
ادامه دارد.
اگرچه آمارهای رسمی از بازار مسکن حکایت از افت حدود 2 درصدی
قیمت آپارتمان مسکونی در تهران طی آبان ماه دارد و بازار مسکن همچنان با
عمیق‌ترین شکل رکود مواجه است، اما به دنبال تغییر قیمت سوخت برخی از
سازنده‌ها دچار تردید شدند و با این تصور که ممکن است بازار مسکن تحت تاثیر
شرایط جدید قرار بگیرد و قیمت مسکن افزایش یابد، از فروش آپارتمان‌های
نوساز خود امتناع کرده و آنها که به دلیل پول‌لازم بودن یا به هر دلیل
دیگری قصد فروش واحدهای آماده عرضه را دارند نیز، از انعطاف در قیمت‌های
پیشنهادی منصرف شده و روی قیمت اعلامی خود پافشاری می‌کنند.
با شروع روند افت قیمت اسمی مسکن از ابتدای مرداد ماه، مالکان
و سازنده‌های آپارتمان‌های نوساز بر اساس نوع قیمت‌گذاری پیشنهادی به دو
دسته تقسیم شدند؛ دسته‌ای نسبت به کاهش قیمت پیشنهادی بین 10 تا 15 درصد
اقدام کردند و دسته‌ای دیگر همچنان روی قیمت‌های پیشنهادی بهار پافشاری
کردند. در حال حاضر رفته رفته بر تعداد سازنده‌هایی که از تعدیل قیمت
پیشنهادی واحدهای نوساز منصرف شده‌اند، افزوده می‌شود تا تحلیل دقیق‌تری از
شرایط بازار در هفته‌های پیش‌رو بدست آورند و اطمینان حاصل کنند که تغییر
قیمت سوخت به تنهایی، نمی‌تواند عامل تورم‌زا در بازار مسکن باشد.
اما در این بین با وجود اینکه قیمت آپارتمان‌های قدیمی در
نسبتی مشخص با آپارتمان‌های نوساز تعیین می‌شود و البته به رغم اینکه با
تغییر سن بنای مجاز استفاده از سقف تسهیلات خرید مسکن از محل اوراق از 20
به 25 سال ساخت توسط بانک مسکن، این رخدادها موجب نشده قیمت این
آپارتمان‌ها نیز تغییر کرده یا به اصطلاح واسطه‌ها، «سفت» شود.
کارشناسان بازار مسکن دو علت را برای عدم تبعیت روند تغییرات
قیمت پیشنهادی آپارتمان‌های قدیمی در نسبت به واحدهای نوساز عنوان می‌کنند.
علت اول این است که مالک عمده واحدهای نوساز، سازنده‌های فعال در بازار
هستند که بی واسطه در جریان شرایط بازار مصالح ساختمانی قرار دارند. به این
ترتیب چشم‌انداز آنها از هزینه‌های ساخت واضح‌تر از دیگر فروشنده‌ها به
خصوص مالکان آپارتمان‌های قدیمی و 20 سال ساخت به بالاست. در واقع آنها با
این نگرانی که اگر تورم مصالح ساختمانی ادامه پیدا کند، ممکن است نتوانند
دارایی خود را پس از فروش جایگزین کنند، روی قیمت‌های اعلامی خود پافشاری
می‌کنند و کمتر از سطح قیمتی مورد نظر خود حاضر به معامله نیستند.
اما مالکان آپارتمان‌های قدیمی اغلب در گروه تبدیل به احسن
قرار دارند و صرف اینکه بتوانند ملک خود را به بهایی چند برابر آنچه که چند
سال پیش خرید کرده‌اند، بفروشند، رضایت نسبی از معامله کسب می‌کنند.
دومین علت درباره رواج دو شیوه قیمت‌گذاری متفاوت در دو گروه
سنی نوسازها و قدیمی‌ها این است که مالکان آپارتمان‌های قدیمی به خوبی
می‌دانند در شرایط رکود بازار ملک، حتی آپارتمان‌های نوساز هم به سختی به
فروش می‌روند، بنابراین منطقی است که آنها اگر قصدشان برای فروش جدی است،
انعطاف قیمتی بیشتری نشان داده و به متقاضی تخفیف دهند.
در حال حاضر عمده خریداران آپارتمان‌های قدیمی در بازار مسکن،
متقاضیان مصرفی هستند که به دنبال تغییر شرط سن بنا در مورد تسهیلات از
محل اوراق، رغبت بیشتری به خرید آپارتمان‌های قدیمی که دست‌کم 25 تا 30
درصد ارزان‌تر از آپارتمان‌های نوساز هر منطقه هستند، نشان می‌دهند.